Case-studies

Producties die in aanmerking komen om van naderbij te bekijken:

‘Lange negentiende eeuw’ (1789-1914)

• Sifflé, Antigone (naar Sophocles; Stadsschouwburg Amsterdam, 1837)
• Albert Vogel sr., voordracht

(Internationale ijkpunten: de voorstelling onder impuls van Tieck en Boeckh(?) in potsdam (1837?); Mounet-Sully in de rol van Oedipus, vanaf 1881 tot 1916 (!); ... )

Interbellum

• Jan Oscar de Gruyter en de Vlaamse Vereniging voor Toneel- en Voordrachtkunst, Philoctetes (Sophocles)
• Een voorbeeld van Verkade, van Van Dalsum ... ? Navolging van Reinhardt!

(Internationale ijkpunten: zie de tijdslijn van Griekse tragedie-opvoeringen in Frankrijk bij Humbert-Mougin, Dionysos revisité.)

Na WO II

(Hier is zeker de invloed van Wieland Wagner -- en zo met uitstel die van Appia, Craig, Jessner e.a. -- duidelijk te merken: geabstraheerd scenebeeld, nadruk op het monumentale, weg van de actualisering, meer plaats voor het ritueel. Zie de vele voorbeelden bij Haak, Melpomene...)

Postdramatisch theater

• Jan Decorte, Vrouwen (reg. Jaak van de Velde, 1977)
• Ivo van Hove en Zuidelijk Toneel, Ajax/Antigone (naar Sophocles, 1991) (recensie: Etcetera)
• Jan Ritsema en Ron Vawter, Philoctetes-Variaties (van Heiner Müller, 1994)

(Internationale ijkpunten: Deafman Glance van Robert Wilson, 1971; Das Antikenprojekt van Peter Stein, 1974; Ajax van Peter Sellars, 1987; Les Atrides van Ariane Mnouchkine uit 1993; Électre van Antoine Vitez uit 1990; The Children of Heracles van Peter Sellars, 2002)

[ Longlist ]

(Alle producties die mogelijkerwijze in aanmerking zouden kunnen komen)

• Aeschylus, Perzen (1994, Johan Simons -- gelijktijdig ook andere productie door Hans Croiset)
• Aeschylus, Oresteia (1996, Franz Marijnen -- tijdens zijn directeurschap van de KVS)
• Euripides, Bacchanten (2002, Johan Simons)